Perfectie en de perfectionist.
Het leven van een perfectionist gaat niet over rozen. Want bij het streven naar perfectie kan het altijd beter. Maar beter dan wat? Wat is dan de norm die hiervoor genomen wordt? Als dit niet duidelijk is dan hebben we een probleem. Want het kan altijd beter en het is dan nooit goed genoeg, wat je ook doet. Dit heeft uiteindelijk een verlammende werking op alles. Er komt steeds minder uit handen, want het is nog niet goed genoeg, het is nog niet af. Er is altijd wel iets wat nog beter kan. En zo bewonder ik enorm mensen die gewoon beginnen. Vaak is alles nog niet uitgekristalliseerd en zijn er nog enorm veel verbeterpunten. Deze personen ontwikkelen zichzelf door het gewoon te doen, zonder dat ze de lat te hoog leggen. Ze genieten van de weg en wat ze allemaal al wel voor elkaar krijgen. En hier kan de perfectionist iets leren. Gewoon genieten van wat je doet, ook al is het dan misschien nog niet helemaal zoals je wilt of ook al is het nog niet helemaal af. De weg bewandelen is dan belangrijker dan het (perfecte) resultaat. En als je de weg gewoon gaat bewandelen en er van geniet dan heb je al veel gewonnen. Als er dan iets te verbeteren valt en je werkt hier met plezier aan dan is het een aangename klus. Het glas wordt steeds vaker half vol en is dan nog maar zelden half leeg.
Een prettig vooruitzicht!!
En een mooie manier om je perfectie in je voordeel te laten werken.
Ik ga dit nog even verder uitwerken, voor mezelf dan!!
Want ja, ik schrijf dit artikel niet voor niets!!
Vooral voor mezelf om meer duidelijkheid te krijgen.
En voor diegenen die het lezen is het gratis en voor niets!!
Dus toch voor niets geschreven?
Wat een woordspelingen.
